Bewegen? Ik moet er even niet aan denken

Blijkt ook de masseur een gewoon mens te zijn en is vatbaar voor een stijve nek, overbelasting en zelfs een aanval van acute spit!

Vorige week woensdag trok het plotseling mijn rug in, alsof twee handen zich steeds strakker om mijn onderrug vastgrepen en me in een onmogelijke positie vasthielden. Naar voren bewegen lukte niet meer, naar achteren evenmin, ik stond half voorover en een stap zetten had een enorme pijnscheut door mijn rug tot gevolg. Daar stond ik met een asgrauw gezicht en zwetend van de pijnaanval. Wat nu?

Dit ken ik uit de boeken, de theorie van spit is mij als masseur niet onbekend. Maar nu dus de praktijk. En wat is het advies bij spit volgens het gezondheidsplein:bewegen!

Ik weet nu uit ervaring, bewegen is wel het allerlaatste waar je aan denkt bij spit.

Zelf geef ik dat advies uiteraard ook aan iedereen die bij mij op de stoel komen voor een massage en rugklachten heeft of regelmatig met een stijve onderrug kampt. Bewegen helpt om de spieren soepel te houden, de doorbloeding te bevorderen en voorkomt dat door inactiviteit de boel nog vaster komt te zitten.

Onlangs hoorde ik iemand iets zeggen in het kader van‘zitten is het nieuwe roken’

‘Het is egoïstisch om koffie voor je collega mee te nemen. Gun iedereen zijn eigen loopje en beweging richting het koffieapparaat.’

Grappig om te zien hoe alles kan omdraaien. Mijn eerste werkplek, ergens begin jaren negentig van de vorige eeuw, was zo ingericht dat ik eigenlijk alleen nog maar van mijn bureaustoel hoefde op te staan voor een gang naar het toilet. Computer, printer, kopieerapparaat en fax (ja echt, het was nog de vorige eeuw) stond zo rondom mij opgesteld dat ik voor niets meer hoefde op te staan en al helemaal niet ergens naar toe hoefde te lopen. Ondenkbaar inmiddels.

Bewegen is het Nieuwe Leven?

Bewegen dus, ook bij spit.

Met een flinke dosis pijnstillers is het na een paar uur te doen om weer voorzichtig in beweging te komen. Kaarsrecht, stap voor stap en heel rustig aan kom ik de eerste paar dagen door. Wat mis ik mijn souplesse. De gewoonte om even ergens naar te kunnen reiken zonder dat er een pijnscheut door mijn hele lijf trekt. Een onverbiddelijke herinnering aan de beperkingen die worden meegeleverd bij spit.

“Gezonde mensen hebben 1000 wensen, als je ziek bent heb je maar 1 wens”.

Wel heb ik veel aan mijn eigen wondermedicijn voor alles: wandelen

Een week verder inmiddels en weer aan het werk, gelukkig.